Yo‘q. Lekin…

1. Yo‘q.U bizning haqiqiy muhtojligimizni ochib berish haqidadir, ya’ni bizning Xudo oldidagi aybdor holatimizdir (Yuhanno 3:36). Muqaddas Ruh tomonidan insonning aybdor ekanligi ko‘rsatilmaguncha, bu muhtojlik bo‘lmaydi.

1. Yo‘q. Katta muammo biz Xudo haqida qanday hissiyotga ega ekanligimiz emas, balki Xudo biz haqimizda qanday hissiyotga ega ekanligidir. O‘zining muqaddasligida, u gunohdan nafratlanadi. Biz qahr-g‘azabga loyiq farzandalar bo‘lib tug‘ilganmiz (Efes. 2:3).
2. Yo‘q. Xushxabarning xushligi shundaki, Masih bizning o‘rnimizda turib, Xudoning bizga qaratilgan qahr-g‘azabini O‘z bo‘yniga oldi (Rim. 3:21-26). Kechirilish, Xudo bilan yarashish va Uning oldida solih bo‘lib turish, buni bilamizmi yoki yo‘qmi, bu bizning eng buyuk muhtojliklarimizdir.
3. Lekin…Xudo bizga orom, maqsad, dalda va inson juda xohlagan boshqa ko‘plab narsalarni beradigan yaxshi Xudodir. Avgustin o‘z Iqrornomasining ochib beruvchi paragrafida aytganidek, “Bizning yuraklarimiz Senda orom topmaguncha, ularda orom yo‘q.” Shunga qaramay, U bizga bu narsalarni biz qidirmayotgan joydan, ya’ni Masihga bo‘ysunish orqali, beradi. Biz xushxabarga ishonganimizda bizning muhtojliklarimiz o‘zgaradi va haqiqiy muhtojliklarimizga aylanadi. Bizning gunoh uchun aybdorlik hissimiz oshib boradi va bunga javoban, biz kechirilishga va yarashishga intilamiz. Biz xushxabarni tushunishda o‘sib borganimiz sari, eng muhtoj bo‘lgan narsani Xudo xushxabarda ta’minlashi haqidagi haqiqiy, real sezgini rivojlantirishni boshlaymiz.

Хушхабар биздаги муҳотжликларни қондириш ҳақидами?

Йўқ. Лекин…

1. Йўқ. У бизнинг ҳақиқий муҳтожлигимизни очиб бериш ҳақидадир, яъни бизнинг Худо олдидаги айбдор ҳолатимиздир (Юҳанно 3:36). Муқаддас Руҳ томонидан инсоннинг айбдор эканлиги кўрсатилмагунча, бу муҳтожлик бўлмайди.
2. Йўқ. Катта муаммо биз Худо ҳақида қандай ҳиссиётга эга эканлигимиз эмас, балки Худо биз ҳақимизда қандай ҳиссиётга эга эканлигидир. Ўзининг муқаддаслигида, у гуноҳдан нафратланади. Биз қаҳр-ғазабга лойиқ фарзандалар бўлиб туғилганмиз (Эфес. 2:3).
3. Йўқ. Хушхабарнинг хушлиги шундаки, Масиҳ бизнинг ўрнимизда туриб, Худонинг бизга қаратилган қаҳр-ғазабини Ўз бўйнига олди (Рим. 3:21-26). Кечирилиш, Худо билан ярашиш ва Унинг олдида солиҳ бўлиб туриш, буни биламизми ёки йўқми, бу бизнинг энг буюк муҳтожликларимиздир.
4. Лекин…Худо бизга ором, мақсад, далда ва инсон жуда хоҳлаган бошқа кўплаб нарсаларни берадиган яхши Худодир. Августин ўз Иқрорномасининг очиб берувчи параграфида айтганидек, “Бизнинг юракларимиз Сенда ором топмагунча, уларда ором йўқ.” Шунга қарамай, У бизга бу нарсаларни биз қидирмаётган жойдан, яъни Масиҳга бўйсуниш орқали, беради. Биз хушхабарга ишонганимизда бизнинг муҳтожликларимиз ўзгаради ва ҳақиқий муҳтожликларимизга айланади. Бизнинг гуноҳ учун айбдорлик ҳиссимиз ошиб боради ва бунга жавобан, биз кечирилишга ва ярашишга интиламиз. Биз хушхабарни тушунишда ўсиб борганимиз сари, энг муҳтож бўлган нарсани Худо хушхабарда таъминлаши ҳақидаги ҳақиқий, реал сезгини ривожлантиришни бошлаймиз.