Bugungi kunda ba’zi jamoat yetakchilari xushxabar aybdorlikka emas, uyatga yechim beradi, deya ta’kidlashadi. Yoki ular uyat, Muqaddas Kitobdagi muhimroq (asosiyroq) kategoriya va biz xushxabar aytayotganda aybdorlik g‘oyasiga urg‘u bermasligimiz kerak, deb aytishadi.

Kengroq ma’noda aytadigan bo‘lsak, biz aybdorlikni Xudoga qarshi jinoyat qilish va Uning qonuniy qahr-g‘azabiga duchor bo‘lish obyektiv (xolis) holati deya ifodalashimiz mumkin. Boshqa tomondan esa, uyat (1) noto‘g’ri qilmish tufayli bulg‘anish va vijdon qiynalishining subyektiv hissi, shu bilan birga, (2) Xudo va o‘zga bilan munosabatning buzilishidir. Xushxabar har ikkalasiga ham yechim beradimi? U biriga boshqasiga qaraganda ko‘proq taalluqlimi?

1. Xushxabar aybdorligimizga yechim beradi.Biz Xudoning qonuniga qarshi gunoh qilganmiz va Xudo jazolanishimizni talab qiladi (Ibr. 2:2). Xushxabarning xush xabari shundan iboratki, Masih o‘sha jazoni O‘z bo‘yniga oldi (Ibr. 9:15).
2. Xushxabar, shuningdek, har ikki ma’noda ham bizning uyatimizga yechim beradi.Qonuniy muammo hal etilishi bilanoq, bizning Xudo va boshqalar bilan munosabatimiz tiklanishi hamda bizdagi vijdon qiynalishi subyektiv hissini quvonch va minnatdorchilik hissi egallashi mumkin (Kol. 1:21-22; Rim. 5:1-5).
3. Aybdorlikka doir qarashlarning ildizi o‘rta asrlar yoki zamonaviy G‘arb huquqiy kategoriyalarga borib taqalishi va Muqaddas Kitobga begona deya ta’kidlovchilar, sodda qilib aytganda, adashadilar. Boshidan oxirigacha, Eski va Yangi Ahdda, Xudo bizga buzish mumkin bo‘lmagan qonun berdi va agar vositachiga ega bo‘lmasak, uni buzish har doim o‘lim jazosiga olib boradi.

Қай тарзда хушхабар ҳам айбдорлик ва ҳам уятга ечим беради?

Бугунги кунда баъзи жамоат етакчилари хушхабар айбдорликка эмас, уятга ечим беради, дея таъкидлашади. Ёки улар уят, Муқаддас Китобдаги муҳимроқ (асосийроқ) категория ва биз хушхабар айтаётганда айбдорлик ғоясига урғу бермаслигимиз керак, деб айтишади.

Кенгроқ маънода айтадиган бўлсак, биз айбдорликни Худога қарши жиноят қилиш ва Унинг қонуний қаҳр-ғазабига дучор бўлиш обектив (холис) ҳолати дея ифодалашимиз мумкин. Бошқа томондан эса, уят (1) нотўғри қилмиш туфайли булғаниш ва виждон қийналишининг субектив ҳисси, шу билан бирга, (2) Худо ва ўзга билан муносабатнинг бузилишидир. Хушхабар ҳар иккаласига ҳам ечим берадими? У бирига бошқасига қараганда кўпроқ тааллуқлими?

1. Хушхабар айбдорлигимизга ечим беради. Биз Худонинг қонунига қарши гуноҳ қилганмиз ва Худо жазоланишимизни талаб қилади (Ибр. 2:2). Хушхабарнинг хуш хабари шундан иборатки, Масиҳ ўша жазони Ўз бўйнига олди (Ибр. 9:15).
2. Хушхабар, шунингдек, ҳар икки маънода ҳам бизнинг уятимизга ечим беради. Қонуний муаммо ҳал этилиши биланоқ, бизнинг Худо ва бошқалар билан муносабатимиз тикланиши ҳамда биздаги виждон қийналиши субектив ҳиссини қувонч ва миннатдорчилик ҳисси эгаллаши мумкин (Кол. 1:21-22; Рим. 5:1-5).
3. Айбдорликка доир қарашларнинг илдизи ўрта асрлар ёки замонавий Ғарб ҳуқуқий категорияларга бориб тақалиши ва Муқаддас Китобга бегона дея таъкидловчилар, содда қилиб айтганда, адашадилар. Бошидан охиригача, эски ва Янги Аҳдда, Худо бизга бузиш мумкин бўлмаган қонун берди ва агар воситачига эга бўлмасак, уни бузиш ҳар доим ўлим жазосига олиб боради.