Jamoat uztozlik qilishga, asosan, maxsus bir voqea yoki xo‘jako‘rsinga qilingan bir dastur sifatida qaramasligi kerak. Ustozlik – bu vaziyat tug‘ilganda yoki odatdan tashqari sodir bo‘ladigan, bizning  masihiylik hayotimizdan alohida ajratib qo‘ysa bo‘ladigan narsa emas. Masihiy bo‘lish – bu Masihning shogirdi bo‘lish demakdir. Masihning shogirdi bo‘lish esa, quyidagilarni bildiradi:

• (i) Masihga o‘xshashga yordam olish uchun boshqalarga qarash (shogird bo‘lish);
• (ii) Masihga o‘xshashga yordam berish uchun boshqalarga qarash (uztozlik qilish).

Shuning uchun, jamoatlar ustozlik qilishni hayot tarzi sifatida bilishlari lozim. Bu masihiy inson va jamoat a’zosi bo‘lishning odatiy qismini tashkil etishi kerak. Masihga ergashuvchining qiladigan ishidir.

Bu shuni anglatadiki, jamoatlar ustozlik qilishni ilgari surish uchun dasturlar ishlatishlari yoki ishlatmasliklari mumkin. Lekin, ular shubhasiz, uztozlik qilish madaniyatini ilgari surishni xohlashadi. Yosh masihiylar uchun ruhiy masalalarni yoshi kattaroq masihiylar bilan ovqatlanish mahalida muhokama qilish, oddiy hol bo‘lishi lozim. Yosh masihiylar yoshi kattaroq masihiylarning uyida ular hayotning har bir jabhasida o‘z imonini qanday qo‘llashlarini, o‘z farzandlarini yotoqqa qanday kuzatishgacha bo‘lgan jarayonlarni ko‘rish uchun, vaqt o‘tkazishlari oddiy hol bo‘lishi lozim. Xudoning inoyati bilan, ustozlik qilish madaniyatini shakllantiradigan jamoat Rabbimiz Isoga ko‘proq va yanada ko‘proq o‘xshaydigan a’zolarga to‘la bo‘ladi (1 Kor. 11:1).

Жамоатлар устозлик қилишга “дастур” сифатида қарашлари керакми, ёки “яшаш тарзи” сифатидами?

Жамоат узтозлик қилишга, асосан, махсус бир воқеа ёки хўжакўрсинга қилинган бир дастур сифатида қарамаслиги керак. Устозлик – бу вазият туғилганда ёки одатдан ташқари содир бўладиган, бизнинг масиҳийлик ҳаётимиздан алоҳида ажратиб қўйса бўладиган нарса эмас. Масиҳий бўлиш – бу Масиҳнинг шогирди бўлиш демакдир. Масиҳнинг шогирди бўлиш эса, қуйидагиларни билдиради:

• (i) Масиҳга ўхшашга ёрдам олиш учун бошқаларга қараш (шогирд бўлиш);
  • (ii) Масиҳга ўхшашга ёрдам бериш учун бошқаларга қараш (узтозлик қилиш).

Шунинг учун, жамоатлар устозлик қилишни ҳаёт тарзи сифатида билишлари лозим. Бу масиҳий инсон ва жамоат аъзоси бўлишнинг одатий қисмини ташкил этиши керак. Масиҳга эргашувчининг қиладиган ишидир.

Бу шуни англатадики, жамоатлар устозлик қилишни илгари суриш учун дастурлар ишлатишлари ёки ишлатмасликлари мумкин. Лекин, улар шубҳасиз, узтозлик қилиш маданиятини илгари суришни хоҳлашади. Ёш масиҳийлар учун руҳий масалаларни ёши каттароқ масиҳийлар билан овқатланиш маҳалида муҳокама қилиш, оддий ҳол бўлиши лозим. Ёш масиҳийлар ёши каттароқ масиҳийларнинг уйида улар ҳаётнинг ҳар бир жабҳасида ўз имонини қандай қўллашларини, ўз фарзандларини ётоққа қандай кузатишгача бўлган жараёнларни кўриш учун, вақт ўтказишлари оддий ҳол бўлиши лозим. Худонинг инояти билан, устозлик қилиш маданиятини шакллантирадиган жамоат Раббимиз Исога кўпроқ ва янада кўпроқ ўхшайдиган аъзоларга тўла бўлади (1 Кор. 11:1).