Muqaddas Kitobda biz Xudoni ulug‘lash, tavba qilish, minnatdorchilik va Xudoga ma’lum bir iltimoslarni yetkazadigan ibodatlarni uchratamiz (Zab. 111; Zab. 50; 1-Kor. 11:24; Fil. 4:6). Jamoat yig‘ilishlarida har xil ko‘rinishdagi bu to‘rtta turli ibodat alohida vaqtlarda bo‘lishi va har biri to‘rt xil ko‘rinishda amalga oshirilishi kerak, deyilgan oyat yo‘q. Lekin, ishonamizki, bularning har birini chamalab ko‘rish va jamoatni xuddi shunday qilishga o‘rgatish maqsadida bularni amalga oshirishsak, to‘g‘ri ish qilgan bo‘lamiz:

1. Ulug‘lash ibodati.Muqaddas Kitob bizni Xudoni ulug‘lashga chaqiradi va buni bizga buyuradi, chunki u buyukdir (Zabur 21:24, 28:2, 29:5). Ulug‘lash ibodati Xudoning qilgan ishlarini emas, Uning xarakterini (xususiyatlari) ulug‘laydi.

1. Minnatdorchilik ibodati. Minnatdorchilik ibodati Xudo bizga berayotgan barcha marhamatlari, ayniqsa, Masihda bizga bergan ruhiy marhamatlari uchun minnatdorchilik taqdim etishi kerak. Bunday ibodat umumiy qurbonlik (ushr, ehson) berish paytini boshlashga mos keladigan usuldir.
2. Iqror bo‘lish ibodati. Iqror bo‘lish ibodatida, Muqaddas Kitobdagi buyruqlardan kelib chiqqan holda gunohlarimiz uchun Xudo oldida iqror bo‘lishimiz kerak. Bunday ibodatda aniq qilib kechirim so‘rashimiz kerak. U butun jamoatga birgalikda ibodat qilishga imkon beradigan darajada keng, shu bilan birga, maxsus bir gunohlarni oshkor qilishga imkon beradigan darajada o‘ziga xos bo‘lishi kerak.
3. So‘rov ibodati. Cho‘pon jamoat hayotiga tegishli masalalar, jamiyat va atrofidagi dunyo uchun ibodat qilishga jamoatni yetaklashi kerak. Bunday ibodat ma’lum bir qiyinchiliklari yoki imkoniyatlari bo‘lgan jamoat a’zolari uchun, jamoat hayotidagi muhim masalalar uchun, boshqa mahalliy injil jamoatlari, hokimiyat vakillari  (1-Tim. 2:1-4) va xushxabarning butun dunyo bo‘ylab tarqalishi uchun shafoat qilishni o‘z ichiga olishi mumkin.

Bu ibodatlarning maqsadi, birinchi navbatda, Xudoga mos olqish keltirishdir: Xudo bizning olqishlarimiz va minnatdorchiliklarimizga loyiqdir; biz Xudo oldida gunohlarimizga iqror bo‘lishimiz kerak; va Xudo iltimoslarimizni Unga ma’lum qilishimizni buyurayapti. Bunday ibodatlarning ikkinchi maqsadi jamoatga qanday ibodat qilishni o‘rgatishdir. Ular har yakshanbadagi ushbu bir-biridan farqli umumiy ibodatlarda ishtirok etar ekanlar, mahalliy jamoat a’zolari chuqur, keng va Kalomga mos ravishda ibodat qilishni o‘rganadilar.

Жамоат йиғилишларида қандай ибодатлар қилиниши керак?

Муқаддас Китобда биз Худони улуғлаш, тавба қилиш, миннатдорчилик ва Худога маълум бир илтимосларни етказадиган ибодатларни учратамиз (Заб. 111; Заб. 50; 1 Кор. 11:24; Фил. 4:6). Жамоат йиғилишларида ҳар хил кўринишдаги бу тўртта турли ибодат алоҳида вақтларда бўлиши ва ҳар бири тўрт хил кўринишда амалга оширилиши керак, дейилган оят йўқ. Лекин, ишонамизки, буларнинг ҳар бирини чамалаб кўриш ва жамоатни худди шундай қилишга ўргатиш мақсадида буларни амалга оширишсак, тўғри иш қилган бўламиз:

1. Улуғлаш ибодати. Муқаддас Китоб бизни Худони улуғлашга чақиради ва буни бизга буюради, чунки у буюкдир (Забур 21:24, 28:2, 29:5). Улуғлаш ибодати Худонинг қилган ишларини эмас, Унинг характерини (хусусиятлари) улуғлайди.
2. Миннатдорчилик ибодати. Миннатдорчилик ибодати Худо бизга бераётган барча марҳаматлари, айниқса, Масиҳда бизга берган руҳий марҳаматлари учун миннатдорчилик тақдим этиши керак. Бундай ибодат умумий қурбонлик (ушр, эҳсон) бериш пайтини бошлашга мос келадиган усулдир.
3. Иқрор бўлиш ибодати. Иқрор бўлиш ибодатида, Муқаддас Китобдаги буйруқлардан келиб чиққан ҳолда гуноҳларимиз учун Худо олдида иқрор бўлишимиз керак. Бундай ибодатда аниқ қилиб кечирим сўрашимиз керак. У бутун жамоатга биргаликда ибодат қилишга имкон берадиган даражада кенг, шу билан бирга, махсус бир гуноҳларни ошкор қилишга имкон берадиган даражада ўзига хос бўлиши керак.
4. Сўров ибодати. Чўпон жамоат ҳаётига тегишли масалалар, жамият ва атрофидаги дунё учун ибодат қилишга жамоатни етаклаши керак. Бундай ибодат маълум бир қийинчиликлари ёки имкониятлари бўлган жамоат аъзолари учун, жамоат ҳаётидаги муҳим масалалар учун, бошқа маҳаллий инжил жамоатлари, ҳокимият вакиллари  (1 Тим. 2:1-4) ва хушхабарнинг бутун дунё бўйлаб тарқалиши учун шафоат қилишни ўз ичига олиши мумкин.

Бу ибодатларнинг мақсади, биринчи навбатда, Худога мос олқиш келтиришдир: Худо бизнинг олқишларимиз ва миннатдорчиликларимизга лойиқдир; биз Худо олдида гуноҳларимизга иқрор бўлишимиз керак; ва Худо илтимосларимизни Унга маълум қилишимизни буюраяпти. Бундай ибодатларнинг иккинчи мақсади жамоатга қандай ибодат қилишни ўргатишдир. Улар ҳар якшанбадаги ушбу бир-биридан фарқли умумий ибодатларда иштирок этар эканлар, маҳаллий жамоат аъзолари чуқур, кенг ва Каломга мос равишда ибодат қилишни ўрганадилар.