1. Itoatkor bo‘lishga ishtiyoq.Iso O‘z shogirdlariga quyidagicha topshiriq beradi: “… borib, barcha xalqlardan shogird orttiringlar. Ularni Ota, Oʻgʻil va Muqaddas Ruh nomi bilan suvga choʻmdiringlar” (Matto 28:19). Butrus esa, barcha masihiylarga: “Masihga boʻlgan umidingiz haqida sizdan soʻragan har bir kishiga javob berishga doimo tayyor turinglar. Lekin buni muloyimlik va hurmat bilan bajo qilinglar” (1-But. 3:15), deya aytmoqda. Butrus buni biz qanday qilib “Rabbimiz Iso Masihning hokimiyatiga” bo‘ysunishni tasvirlash uchun aytmoqda, ya’ni, unga qanday itoatkor bo‘lish haqida. Biz xushxabar aytishimiz kerak, chunki Xudo buni buyurmoqda.
2. Adashganlarga nisbatan sevgi. Sevgi bizni muhtojlikda bo‘lgan odamlarga nisbatan rahmdil bo‘lishga undashi kerak va har bir kishining eng katta muhtojligi bu abadiy najotga erishish muhtojligidir. Xudo bizni qanday mo‘l-ko‘l sevgani haqida fikr yuriting (1-Yuhanno 3:1, 4:10). Agar biz o‘zgani o‘zimizday sevishimiz kerak bo‘lsa (Matto 7:12), ularni biz sevilgandek sevishimiz kerak, bu esa, hech bo‘lmaganda ular bilan xushxabarni bo‘lishishni anglatadi.
3. Xudoga nisbatan sevgi. Bizning xushxabar aytishdagi yakuniy maqsadimiz Xudoni ulug‘lanishini ko‘rish bo‘lishi kerak va Xudo haqidagi haqiqat ma’lum bo‘lganda va ma’lum qilinganda U ulug‘lanadi. Shu tariqa, bizning xohishimiz iloji boricha tez-tez  Xudo haqidagi haqiqatni e’lon qilish orqali Uni ulug‘lash bo‘lishi kerak. Bizning boshqalarga nisbatan sevgimiz tugab borganda bu xohish (niyat) bizni barqaror saqlab qoladi. Agar biz rad etilishga, qarshilikka va hatto quvg‘inga qaramasdan sadoqat bilan xushxabar aytishimiz kerak bo‘lsa, bizning chuqur maqsadimiz Xudoni ulug‘lash bo‘lishi kerak.

Биз нима учун хушхабар айтишимиз керак?

1. Итоаткор бўлишга иштиёқ. Исо Ўз шогирдларига қуйидагича топшириқ беради: “… бориб, барча халқлардан шогирд орттиринглар. Уларни Ота, Ўғил ва Муқаддас Руҳ номи билан сувга чўмдиринглар” (Матто 28:19). Бутрус эса, барча масиҳийларга: “Масиҳга бўлган умидингиз ҳақида сиздан сўраган ҳар бир кишига жавоб беришга доимо тайёр туринглар. Лекин буни мулойимлик ва ҳурмат билан бажо қилинглар” (1 Бут. 3:15), дея айтмоқда. Бутрус буни биз қандай қилиб “Раббимиз Исо Масиҳнинг ҳокимиятига” бўйсунишни тасвирлаш учун айтмоқда, яъни, унга қандай итоаткор бўлиш ҳақида. Биз хушхабар айтишимиз керак, чунки Худо буни буюрмоқда.
2. Адашганларга нисбатан севги. Севги бизни муҳтожликда бўлган одамларга нисбатан раҳмдил бўлишга ундаши керак ва ҳар бир кишининг энг катта муҳтожлиги бу абадий нажотга эришиш муҳтожлигидир. Худо бизни қандай мўл-кўл севгани ҳақида фикр юритинг (1 Юҳанно 3:1, 4:10). Агар биз ўзгани ўзимиздай севишимиз керак бўлса (Матто 7:12), уларни биз севилгандек севишимиз керак, бу эса, ҳеч бўлмаганда улар билан хушхабарни бўлишишни англатади.
3. Худога нисбатан севги. Бизнинг хушхабар айтишдаги якуний мақсадимиз Худони улуғланишини кўриш бўлиши керак ва Худо ҳақидаги ҳақиқат маълум бўлганда ва маълум қилинганда У улуғланади. Шу тариқа, бизнинг хоҳишимиз иложи борича тез-тез  Худо ҳақидаги ҳақиқатни эълон қилиш орқали Уни улуғлаш бўлиши керак. Бизнинг бошқаларга нисбатан севгимиз тугаб борганда бу хоҳиш (ният) бизни барқарор сақлаб қолади. Агар биз рад этилишга, қаршиликка ва ҳатто қувғинга қарамасдан садоқат билан хушхабар айтишимиз керак бўлса, бизнинг чуқур мақсадимиз Худони улуғлаш бўлиши керак.