1. Shaxsiy guvohlik.Xudo sizning hayotingizda nima qilgani haqida gapirib berish masihiylarni ruhlantirishi, masihiy bo‘lmaganlarni o‘ziga jalb qilishi mumkin, lekin buni xushxabarchilik deb bo‘lmaydi. Xushxabarchilik bu qachon bo‘lmasin o‘z gunohidan voz kechib, Isoga ishongan har bir gunohkorni qutqarish uchun Iso Masih nima qilgani haqidagi xabarni aytishdir.

1. Ijtimoiy faoliyat. Biz kambag‘allar uchun g‘amxo‘rlik qilganimizda, himoyasizlarni himoya qilganimizda va adolatliroq jamiyat yaratish uchun mehnat qilganimizda biz xushxabarni tavsiya qilishimiz mumkin, lekin bu biz hali uni boshqalar bilan bo‘lishganimizni bildirmaydi. Xushxabarchilik boshqalarga xushxabar aytishdir. Ba’zilarning fikriga qarshi o‘laroq, buni so‘zlarsiz amalga oshirib bo‘lmaydi!
2. Apologetika. Imonsizlaring e’tirozlariga qarshi imonni himoya qilish xushxabarchilikka yetaklashi mumkin, lekin apologetika (imonni himoya qilish) bu xushxabarchilik emas. Apologetika foydali vosita bo‘lishi mumkin, lekin agar biz ehtiyot bo‘lmasak, u bizni xushxabarchilikdan, ya’ni Iso Masih haqidagi xush xabarni aytishdan chalg‘itishi mumkin.
3. Xushxabarchilik natijalari. Biz xushxabarni bo‘lisha olamiz. Lekin, kimdirni unga ishontira olmaymiz. Odamlar imonga kelmagani bois hali xushxabar aytmadik deb o‘ylash jiddiy xatolikdir, bu muvaffaqiyatsizlik va aybdorlik hissi bilan masihiylarni oyog‘idan chalishi mumkin. Lekin, agar bizning ishimiz, shunchaki, boshqalarga Masih haqidagi xushxabarni aytish ekanligini tan olsak, biz xushxabarni shunchaki va’z qilishga va yuraklarni o‘zgartirishi uchun Xudoga ibodat qilishga ozod bo‘lamiz.

(Ushbu material Mark Deverning Xushxabar va shaxsiy xushxabarchilik asaridan foydalanib tayyorlangan [The Gospel and Personal Evangelism by Mark Dever, 69-82])

Масиҳийлар хушхабар қиляпман деб ўйлаб, одатда янглишишадиган амалиётлар нималардан иборат?

1. Шахсий гувоҳлик. Худо сизнинг ҳаётингизда нима қилгани ҳақида гапириб бериш масиҳийларни руҳлантириши, масиҳий бўлмаганларни ўзига жалб қилиши мумкин, лекин буни хушхабарчилик деб бўлмайди. Хушхабарчилик бу қачон бўлмасин ўз гуноҳидан воз кечиб, Исога ишонган ҳар бир гуноҳкорни қутқариш учун Исо Масиҳ нима қилгани ҳақидаги хабарни айтишдир.
2. Ижтимоий фаолият. Биз камбағаллар учун ғамхўрлик қилганимизда, ҳимоясизларни ҳимоя қилганимизда ва адолатлироқ жамият яратиш учун меҳнат қилганимизда биз хушхабарни тавсия қилишимиз мумкин, лекин бу биз ҳали уни бошқалар билан бўлишганимизни билдирмайди. Хушхабарчилик бошқаларга хушхабар айтишдир. Баъзиларнинг фикрига қарши ўлароқ, буни сўзларсиз амалга ошириб бўлмайди!
3. Апологетика. Имонсизларинг эътирозларига қарши имонни ҳимоя қилиш хушхабарчиликка етаклаши мумкин, лекин апологетика (имонни ҳимоя қилиш) бу хушхабарчилик эмас. Апологетика фойдали восита бўлиши мумкин, лекин агар биз эҳтиёт бўлмасак, у бизни хушхабарчиликдан, яъни Исо Масиҳ ҳақидаги хуш хабарни айтишдан чалғитиши мумкин.
4. Хушхабарчилик натижалари. Биз хушхабарни бўлиша оламиз. Лекин, кимдирни унга ишонтира олмаймиз. Одамлар имонга келмагани боис ҳали хушхабар айтмадик деб ўйлаш жиддий хатоликдир, бу муваффақиятсизлик ва айбдорлик ҳисси билан масиҳийларни оёғидан чалиши мумкин. Лекин, агар бизнинг ишимиз, шунчаки, бошқаларга Масиҳ ҳақидаги хушхабарни айтиш эканлигини тан олсак, биз хушхабарни шунчаки ваъз қилишга ва юракларни ўзгартириши учун Худога ибодат қилишга озод бўламиз.

(Ушбу материал Марк Девернинг Хушхабар ва шахсий хушхабарчилик асаридан фойдаланиб тайёрланган [The Gospel and Personal evangelism by Mark Dever, 69-82])