Mahalliy jamoatga qo‘shilish uchun shaxs:

1. Masihiy bo‘lishi kerak. Masihga nisbatan imonini ishonchli tarzda e’tirof etgan shaxsgina Masih jamoatining a’zosi bo‘lishi kerak.
2. Cho‘mdirilishi kerak. Cho‘mdirilish orqali o‘zini Masihga va Uning jamoatiga tegishli ekanligini omma oldida tan olgan shaxsgina omma oldida jamoat a’zoligiga qabul qilinishi mumkin.
3. Muntazam ravishda yig‘ilishlarda qatnovchi. Agar shaxs jamoat yig‘ilishlariga doimiy ravishda ishtirok etmasa, jamoat o‘sha shaxsning imon e’tirofi haqiqiyligini kuzatolmaydi va tasdiqlay olmaydi. Qatnamasdan a’zo bo‘lishning foydasi yoq.
4. Jamoat kabi bir xil imonni e’tirof etadigan va jamoat bilan birgalikda masihiy sifatida yashashga tayyor bo‘lgan shaxs. Masihiy inson jamoatning ishonch belgisi, imon ahdini (agar bunday hujjatlari bo‘lsa) qo‘llab-quvvatlay olishi kerak. Jamoatning belgilangan e’tiqodlari bilan rozi bo‘lgan va o‘sha jamoatning a’zolarini sevib yashashga tayyor bo‘lgan shaxsgagina jamoatga qo‘shilishga ruxsat berilishi kerak.
5. Jamoat yetakchilariga bo‘ysunishga tayyor bo‘lgan shaxs. Agar shaxs jamoat yetakchilariga ergashishni xohlamasa, u bo‘linish va nizo keltirib chiqarishi muqarrardir. U yetakchilariga bo‘ysuna oladigan jamoatga qo‘shilishi u uchun yaxshiroqdir.

Bularning barchasi cheklanganlik (yopiqlik) yoki odamlarni ichkariga qo‘ymaslikni bildirmaydi. Bo‘lajak a’zolardan bu kabi barcha narsalarni talab qilishdan ma’no – jamoat Xudoning xarakterini dunyoga namoyon etishi kerakligidir. Jamoat a’zolari haqiqiy, o‘sayotgan masihiylar bo‘lishsa, Xudoning ulug‘vorligi hammaga namoyon bo‘ladi va xushxabar dunyoga yoyiladi. Jamoat a’zolaridan haqiqiy masihiylar bo‘lishni talab qilish, aslida, sevgiga asoslanadi: bu ularning o‘z jonlari uchun ham, masihiy bo‘lmaganlar uchun ham yaxshi va u Xudoga ulug‘vorlik keltiradi.

Жамоатга қўшилиш учун шахсдан нималар талаб қилиниши керак?

Маҳаллий жамоатга қўшилиш учун шахс:

1. Масиҳий бўлиши керак. Масиҳга нисбатан имонини ишончли тарзда эътироф этган шахсгина Масиҳ жамоатининг аъзоси бўлиши керак.
2. Чўмдирилиши керак. Чўмдирилиш орқали ўзини Масиҳга ва Унинг жамоатига тегишли эканлигини омма олдида тан олган шахсгина омма олдида жамоат аъзолигига қабул қилиниши мумкин.
3. Мунтазам равишда йиғилишларда қатновчи. Агар шахс жамоат йиғилишларига доимий равишда иштирок этмаса, жамоат ўша шахснинг имон эътирофи ҳақиқийлигини кузатолмайди ва тасдиқлай олмайди. Қатнамасдан аъзо бўлишнинг фойдаси ёқ.
4. Жамоат каби бир хил имонни эътироф этадиган ва жамоат билан биргаликда масиҳий сифатида яшашга тайёр бўлган шахс. Масиҳий инсон жамоатнинг ишонч белгиси, имон аҳдини (агар бундай ҳужжатлари бўлса) қўллаб-қувватлай олиши керак. Жамоатнинг белгиланган эътиқодлари билан рози бўлган ва ўша жамоатнинг аъзоларини севиб яшашга тайёр бўлган шахсгагина жамоатга қўшилишга рухсат берилиши керак.
5. Жамоат етакчиларига бўйсунишга тайёр бўлган шахс. Агар шахс жамоат етакчиларига эргашишни хоҳламаса, у бўлиниш ва низо келтириб чиқариши муқаррардир. У етакчиларига бўйсуна оладиган жамоатга қўшилиши у учун яхшироқдир.

Буларнинг барчаси чекланганлик (ёпиқлик) ёки одамларни ичкарига қўймасликни билдирмайди. Бўлажак аъзолардан бу каби барча нарсаларни талаб қилишдан маъно – жамоат Худонинг характерини дунёга намоён этиши кераклигидир. Жамоат аъзолари ҳақиқий, ўсаётган масиҳийлар бўлишса, Худонинг улуғворлиги ҳаммага намоён бўлади ва хушхабар дунёга ёйилади. Жамоат аъзоларидан ҳақиқий масиҳийлар бўлишни талаб қилиш, аслида, севгига асосланади: бу уларнинг ўз жонлари учун ҳам, масиҳий бўлмаганлар учун ҳам яхши ва у Худога улуғворлик келтиради.