“Haqiqiy a’zolik” to‘rt narsani bildiradi:

1. Jamoat a’zolari masihiylar bo‘lishlari kerak. Havoriylar kitobida xushxabarga ishonganlargina jamoatga qo‘shilganlar (Hav. 2:41, 47). Pavlusning jamoatlarga maktublari masihiylarga atalgan maktublardir (Rim. 1:7, 1 Kor. 1:2). Hech bir jamoat kim imonli yoki imonli emasligini to‘liq aniqlay olmasada, har bir jamoat o‘z a’zoligini faqatgina Masihga imon keltirib, uni ishonchli tarzda tan olganlarga ochishi lozim.
2. Jamoat a’zolari yig‘ilishlarga doimiy qatnashuvchilar bo‘lishi kerak. Jamoat a’zoligi jamoatlarga o‘z a’zolarining hayotini kuzatib borishga yordam beradi. Agar kimdir jamoatga doimiy tarzda qatnamasa, jamoat bu insonning hayotida nimalar sodir bo‘layotganini bila olmaydi.
3. A’zolar jamoatni birodarlik va xizmat uchun o‘zlarining asosiy kontekstlari sifatida ko‘rishlari kerak. “Men Birinchi Presbiterian Jamoatning a’zosiman, lekin mening haqiqiy xizmatim …” – gapni bu tarzda boshlash kalomga mos emas. Yangi Ahd mahalliy jamoatlarning a’zolariga qarata “bir-biringiz” deya murojaat qilgan. Bu esa masihiylar boshqa jamoatlardagi imonlilar orasida, agar vaziyat tug‘ilsa, bu amrlarni bajarmasinlar, degani emas. Shunday bo‘lsada, Yangi Ahd imonlilarga bu amrlarni birinchi navbatda aniq bir guruh orasida bajarish tasavvurini beradi (1 Kor. 12).
4. Jamoat a’zolari ma’lum bir kalomiy vakolatlar va javobgarliklarga ega bo‘lishlari kerak. Mahalliy jamoat a’zolari Qutlug‘ Kechlikda ishtirok etish vakolatiga ega bo‘lishlari kerak. Ular quyidagi javobgarliklarga ham egalar:

• Jamoat uchun ibodat qilish.
• Jamoatning boshqa a’zolari bilan munosabatlarda (g‘amxo‘rlik, dalda, tanbeh, ta’lim yoki bir-biridan o‘rganish kabi) shaffof bo‘lish (Efes. 4:15-16).
• Jamoat rahbarlariga va ta’limotiga bo‘ysunish (Ibr. 13:17).
• Tanadagi birlikni rivojlantirishga ko‘maklashish (Efes. 4:3).
• Jamoat xizmatini moddiy qo‘llab quvvatlash (Gal. 6:6).
• Xudo ularga bergan ruhiy in’omlarni Masih tanasining rivoji yo‘lida qo‘llaridan kelgancha ishlatish (1 Kor. 12:7).

“Ҳақиқий аъзолик” нима?

“Ҳақиқий аъзолик” тўрт нарсани билдиради:

1. Жамоат аъзолари масиҳийлар бўлишлари керак. Ҳаворийлар китобида хушхабарга ишонганларгина жамоатга қўшилганлар (Ҳав. 2:41, 47). Павлуснинг жамоатларга мактублари масиҳийларга аталган мактублардир (Рим. 1:7, 1 Кор. 1:2). Ҳеч бир жамоат ким имонли ёки имонли эмаслигини тўлиқ аниқлай олмасада, ҳар бир жамоат ўз аъзолигини фақатгина Масиҳга имон келтириб, уни ишончли тарзда тан олганларга очиши лозим.
2. Жамоат аъзолари йиғилишларга доимий қатнашувчилар бўлиши керак. Жамоат аъзолиги жамоатларга ўз аъзоларининг ҳаётини кузатиб боришга ёрдам беради. Агар кимдир жамоатга доимий тарзда қатнамаса, жамоат бу инсоннинг ҳаётида нималар содир бўлаётганини била олмайди.
3. Аъзолар жамоатни биродарлик ва хизмат учун ўзларининг асосий контекстлари сифатида кўришлари керак. “Мен Биринчи Пресбитериан Жамоатнинг аъзосиман, лекин менинг ҳақиқий хизматим …” – гапни бу тарзда бошлаш каломга мос эмас. Янги Аҳд маҳаллий жамоатларнинг аъзоларига қарата “бир-бирингиз” дея мурожаат қилган. Бу эса масиҳийлар бошқа жамоатлардаги имонлилар орасида, агар вазият туғилса, бу амрларни бажармасинлар, дегани эмас. Шундай бўлсада, Янги Аҳд имонлиларга бу амрларни биринчи навбатда аниқ бир гуруҳ орасида бажариш тасаввурини беради (1 Кор. 12).
4. Жамоат аъзолари маълум бир каломий ваколатлар ва жавобгарликларга эга бўлишлари керак. Маҳаллий жамоат аъзолари Қутлуғ Кечликда иштирок этиш ваколатига эга бўлишлари керак. Улар қуйидаги жавобгарликларга ҳам эгалар:

• Жамоат учун ибодат қилиш.
• Жамоатнинг бошқа аъзолари билан муносабатларда (ғамхўрлик , далда, танбеҳ, таълим ёки бир-биридан ўрганиш каби) шаффоф бўлиш (Эфес. 4:15-16).
• Жамоат раҳбарларига ва таълимотига бўйсуниш (Ибр. 13:17).
• Танадаги бирликни ривожлантиришга кўмаклашиш (Эфес. 4:3).
• Жамоат хизматини моддий қўллаб қувватлаш (Гал. 6:6).
• Худо уларга берган руҳий инъомларни Масиҳ танасининг ривожи йўлида қўлларидан келганча ишлатиш (1 Кор. 12:7).